płakać

płakać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk IIa, płaczę, płacze {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'wylewać łzy, zwykle również łkać, uzewnętrzniając w ten sposób swoje uczucia (często ból, smutek itp.) ': {{/stl_7}}{{stl_10}}Płakać cichutko, rzewnie, spazmatycznie. Płakać z żalu, radości, ze wzruszenia, ze strachu, ze złości. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'rozpaczać, lamentować nad kimś, czymś, po utracie kogoś, czegoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Płakać nad czyimś losem, nad samym sobą. Płakać po przyjacielu. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'narzekać, skarżyć się z płaczem na kogoś, coś; utyskiwać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Płakać na szefa. Płakać na niewygody. Płakała, że jest jej zimno.{{/stl_10}}{{stl_18}}ZOB. {{/stl_18}}{{stl_10}}brzoza [wierzba] płacząca; siąść [usiąść] i płakać {{/stl_10}}